Ukształtowanie powierzchni
Kraj
górzysto-wyżynny. We wschodniej części, wzdłuż wybrzeża Morza Wschodniego (Morze Japońskie), ciągną się Góry Wschodniokoreańskie,
zbudowane z prekambryjskich skał metamorficznych
(głównie łupki) i granitów, rozcięte dolinami rzek na kilka
pasm górskich: Góry Diamentowe (Sorak-san, 1708 m) na granicy z Koreą Północną oraz Gyeongsang i Sobaek
(Cziri-san, 1915 m), rozdzielone niziną rzeki Naktong-gang. W zachodniej części aluwialna nizina nad Morzem Żółtym z izolowanymi wzniesieniami
o wysokości 700–800 m. Wybrzeże Morza Wschodniego (Morze Japońskie) wyrównane, Morza Żółtego — riasowe z licznymi
zatokami, półwyspami i przybrzeżnymi wyspami, największa Czedżu (wysokość do 1950 m
— wulkan Halla-san, najwyższy szczyt kraju) w Cieśninie Koreańskiej.
Klimat
Klimat monsunowy, w
północnej i środkowej części umiarkowany ciepły, w południowej —
podzwrotnikowy. Średnia temperatura w styczniu od –4 °C na północy do
2–4 °C na południu, w lipcu odpowiednio od 21 °C do 25–27 °C.
Średnia roczna suma opadów od 1000 mm na nizinach do 1500 mm w górach.
Pora opadowa czerwiec–wrzesień (ciepły, wilgotny monsun
znad Oceanu Spokojnego). Późnym
latem do wybrzeży Korei Południowej docierają tajfuny.
Wody
Gęsta sieć krótkich,
górskich rzek, wykorzystanych głównie do nawadniania. Główne rzeki: Naktong-gang (długość 512 km) uchodzi do Cieśniny Koreańskiej, Han-gang (długość 488 km) — do Morza Żółtego. Na rzekach występują progi
i wodospady.
Flora, ochrona przyrody, gleby
Lasy zajmują 66%
powierzchni kraju. Na północy lasy zrzucające liście na zimę, z dębami,
lipą amurską, klonami i sosną,
na południu lasy zimozielone z wiecznie zielonymi dębami, kameliami i podszyciem z bambusów.
Wysoko w górach tajga jodłowa.
W północnej części
kraju przeważają gleby brunatne i płowe, na południu — żółtoziemy.
Około 20 parków
narodowych, najwięcej w Górach Wschodniokoreańskich,
m.in. znany Park Narodowy Sorak-san (powierzchnia 373 km²).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz